Onlangs, toen de bioscopen nog overdag open waren, ben ik (Alexandra) naar de Nederlandse film Alles op Tafel gegaan. Een onverwacht vermakelijke film met prima acteerwerk, veel plaatsvervangende-schaamte-momenten en halverwege een ontroerende vader-puberdochter-scène.
Het einde heeft een verrassende twist, die verklap ik nu niet. Maar alvast dit: wat als we moesten kiezen tussen twee extremen? Alles van elkaar weten, lees: de pure waarheid, of liever een set kleine (of grote) leugens over dingen waar je niet zeer gelukkig van zou worden als je ze wist? Intuïtief denk je het eerste, maar een leugen om bestwil kan gek genoeg ook een functie hebben: stabiliteit.
Onlangs, toen we bij een ontwikkeltraject de kernwaarden van een team van onderop gingen achterhalen, ontstond een interessante ethische discussie tussen collega’s over de waarde eerlijkheid.
“Ik vind dat we in ons werk niet altijd eerlijk hoeven te zijn, soms is het beter als we aan patiënten niet alles vertellen. Wél is het belangrijk dat we dat op een professionele wijze aan onszelf en onze collega’s kunnen uitleggen,” aldus een van de deelnemers.
De uitkomst van dit proces? De waarde professionaliteit eindigde in de top 3 en werd door het team helder omschreven. En de waarde eerlijkheid daalde in de top 10. Ik kon de redenering helemaal volgen en zou er hetzelfde in staan als ik daar werkte. Maar privé zou ik in dit dilemma toch liever kiezen voor alles op tafel… Dan maar wat meer chaos in de tent.
Wat zou jij kiezen? En ben je benieuwd welke waarden jullie als team bovenaan hebben staan?
