Thema: Vertrouwen

“Vertrouwen is een belangrijke voorwaarde voor persoonlijke bloei en mentale gezondheid, omdat het mensen helpt om te gaan met de lastige kanten van het werk. (…) Op een werkplek waar geen vertrouwen is, hebben mensen de neiging zich op een improductieve manier strikt aan de regels te houden.” (Uit: The Return of Work)

Vertrouwen speelt een grote rol in ons werkleven. Door vertrouwen van anderen groeit jouw zelfvertrouwen en de durf om nieuwe dingen uit te proberen en moeilijke zaken aan te gaan, self-efficacy heet dat in de psychologie. Als je vertrouwen krijgt van je collega’s, durf je dingen uit te proberen, ben je niet zo bang om fouten te maken. Werk is altijd een beetje spannend. Dat is het kenmerk van werk (in tegenstelling tot een hobby). In je werk kun je falen. Er hangt altijd íets van af. Je baas, je klant of je collega kan ontevreden zijn over hoe je je werk hebt gedaan. Je hebt in je werk iets te verliezen. 

Die spanning is kenmerkend voor werk en heeft alles met vertrouwen te maken. Als de mensen om je heen, collega’s en leidinggevenden, vertrouwen in je hebben dan durf je dingen, dan voel je je zekerder van je zaak. Je gaat haast vanzelf beter functioneren als je vertrouwen ervaart van je collega’s. Deze opwaartse spiraal wordt ook aangetoond in onderzoek. Maar helaas geldt die ook andersom: als je dat vertrouwen niet krijgt, graaf je je in in een ‘veilig’ hokje en voelt het veiliger om alles volgens het boekje te doen. Ook als dat niet goed is voor een klant, patiënt of gast. 

Een waargebeurd verhaal

Er is niemand op kantoor als de telefoon gaat. Ik ben net één week in dienst. Ik neem op en een mannenstem vraagt of we een brochure willen toesturen (dit was nog voor internet, dus heel lang geleden). “Ik kan die ook komen brengen”, zeg ik stoer, “dan kan ik toelichting geven.” “Dat is prima”, zegt de man, “kunt u volgende week woensdag?”

Ik bel mijn nieuwe baas en roep enthousiast: “We mogen op acquisitie!” “Heel goed,” zegt hij, “maar hoezo ‘we’? Jij hebt dit gesprek voor elkaar gekregen: ga jij maar!”

Een week later ben ik in mijn netste kleren op weg naar het bedrijf. Heel vroeg vertrokken, want stel je voor dat er iets tegenzit in het verkeer. Als ik mij meld bij de receptie heb ik een krukdroge mond. De HR-manager komt mij ophalen en we stappen in de lift. Ik ben zo nerveus dat ik niet weet wat ik moet zeggen en dus staar ik zwijgend naar de liftdeuren. 

Als we eenmaal zitten stel ik de vraag: “Wat is de aanleiding om informatie te vragen?” Hij begint uitgebreid te vertellen over de reden waarom ze begeleiding zoeken voor een aantal medewerkers. Ik knik wat en in mijn hoofd zoemt het. De helft krijg ik niet mee, omdat ik wanhopig zoek naar wat ik moet zeggen. Af en toe stel ik een vraag en drie kwartier zijn zomaar om. 

De man kijkt mij aan en zegt: “U krijgt de opdracht, uw presentatie bevalt me.” Ik stamel nog “dank u wel” en als ik in de auto zit dringt pas tot me door wat er zojuist is gebeurd. Ik ben door het dolle en zing keihard mee met de muziek uit de autoradio. 

Werken bij dit bureau leek me geweldig, maar dat ik ook acquisitie moest gaan doen, daar had ik erg tegenop gezien. En nu was het zomaar gelukt! In mijn eerste week heb ik een opdracht binnengehaald! 

Op kantoor gekomen kijkt mijn baas me opgetogen aan en zegt: “Ik wist dat je het kon.”

Acquisitie heb ik vanaf dat moment altijd leuk gevonden.