Hoe willen we eigenlijk werken? Ik merk dat werken in augustus veel weg heeft van het ideale plaatje. Een vriendin van me verwoordde het als volgt: “Ik vind het wel bijzonder hoeveel het scheelt als je dingen opeens met aandacht doet. Op mijn werk is het rustig dus kan ik veel meer doen voor een patiënt, ben geduldiger naar de kinderen, heb ‘s avonds meer puf om dingen te doen en ben opeens weer bezig met het opleuken van het huis. Ik weet dat die ontspanning weer weggaat naarmate de vakantie langer geleden is.”
Wat is het dat augustus zo anders maakt?
In augustus lijkt alles net iets mooier en meer ontspannen. Hoewel ik ook mensen ken die het té rustig vinden, vormen zij toch echt de uitzondering. De meesten vinden het eigenlijk wel heel erg fijn. Dus, doen we structureel iets niet goed met zijn allen. Hoe komt dat?
In augustus zit de mailbox minder vol, veel vergaderingen zijn uitgesteld tot september en er zijn minder files. De druk is er gewoon een beetje af.
Wordt het niet gewoon alsmaar drukker omdat we elkaar bezig houden?
Moeten we drukte aanvaarden omdat we nu eenmaal met zo veel mensen op aarde zijn? Zijn we bang dat we minder verdienen als we altijd zoals in augustus werken? Lopen projecten niet hopeloos uit als we ons minder druk maken?
Mooie gedachtes waar je over zou willen broeden of mee zou willen experimenteren. Wat gebeurt als we minder vergaderen? Wie heeft bezwaar als ik die mail niet aan iedereen stuur? Hoe erg is het als we ons alleen richten op waar het écht om gaat in dit project?
En ja, zo is de cirkel weer rond, daar heb je tijd en ruimte voor nodig in je hoofd. Stof tot nadenken, hoe houden we het hele jaar door augustus?
Alexandra Sfintesco
