AlgemeenVerbondenheid

In je eentje lukt het niet.

By 22 september 2020 mei 11th, 2021 No Comments

Het aantal mensen met een burn-out is tijdens de Corona-pandemie niet gestegen. Is dat goed nieuws? We raken nog steeds te vaak opgebrand. Misschien moeten we eens anders naar onze samenleving gaan kijken.

Laten we eerst eens ophouden om een individuele aanpak voor een universeel probleem te kiezen. Nu leggen we de verantwoordelijkheid voor het ontstaan van een burn-out bij onszelf. We hebben te hard gewerkt, niet op tijd gedelegeerd, niet op tijd voor rust gekozen, denken we (en onze omgeving). Daarmee komt er ook nog een dosis schuldgevoel bovenop de ellende. We hebben een samenleving gecreëerd waarin alles onze eigen verantwoordelijkheid is. Dat betekent dat wat ons overkomt onze ‘eigen schuld’ is. We moeten zelfredzaam, zelfsturend en oplossingsgericht zijn. Individuele problemen los je zelf op. Maar wat als dit geen individueel probleem is, wat als organisaties, onze verwachtingen van werk en de samenleving ziek zijn?

Wat ik in mijn onderzoek naar werk en zingeving heb geleerd, is dat we (ruim) vóór de industriële samenleving vaak maar maximaal 25 uur per week werkten. In het middeleeuwse Italië waren er zo’n 141 vrije feestdagen per jaar, wat er op neer kwam dat mensen bijna om de dag een dag vrij hadden om te bidden, te feesten en samen te zijn. Zou het kunnen dat dit een manier van leven is die eigenlijk de menselijke maat is?

We zijn gaan denken dat werken het middelpunt van ons bestaan is, dat we altijd bereikbaar moeten zijn en altijd ‘aan’ moeten staan. Waarom eigenlijk? Om mee te kunnen doen? Om te kunnen kopen wat je eigenlijk toch niet nodig hebt? Omdat iedereen het doet? Omdat je anders je baan verliest? Tijd om eens na te denken over wat onze prioriteiten zijn en wat een goed leven eigenlijk is. Dan bedoel ik niet dat we als individu andere keuzes moeten maken, want het is ongelofelijk moeilijk om in je eentje tegen de stroom in te gaan en dan ligt de bal weer bij de individu. Nee, we zullen vanuit groepen in de samenleving moeten gaan werken aan een ander arbeidsethos. Van grote organisaties en de overheid hoef je geen verandering te verwachten als er niet een grote beweging ontstaat van mensen die het anders gaan doen. We hebben elkaar nodig om zo’n beweging te starten. Hoe dat moet, weet ik ook nog niet, maar het begint bij het steunen van elkaar. Dus vraag niet aan je collega met een burn-out hoe hij gaat zorgen dat hij weer beter wordt, of, nog erger, zeg niet tegen je collega dat zij goed voor zichzelf moet zorgen, maar zorg eens voor die ander en regel dat er dingen anders gaan. Laten we elkaar beschermen, want in je eentje verander je de wereld niet.

Heidi Jansen

Foto: Bruce Mars via Pexels