Merel van Vroonhoven stopt met haar werk als bestuursvoorzitter van de AFM om te gaan werken als leerkracht in het speciaal onderwijs. ‘Ik wil meer kunnen betekenen voor kwetsbare mensen. Dichter bij de mensen werken die dat het meest nodig hebben’, zegt ze in een interview. Het bericht werd gedeeld in alle media. Veel mensen spraken vol bewondering over deze stap.
Waarom roept zo’n stap eigenlijk zoveel reacties op? We zagen het eerder bij de overstap van Fred Teeven van staatssecretaris naar buschauffeur.
Ik denk dat we ten eerste graag zien dat mensen hun hart volgen. Menigeen denkt wellicht: ‘zou het dan voor mij ook nog mogelijk zijn om te gaan doen wat ik het liefst doe?’ Bovendien is het voor mensen die in het onderwijs, de zorg of het vervoer werken een compliment. ‘Zó belangrijk is ons werk blijkbaar.’
De stap naar een lager betaalde baan met betekenis geeft ook aan dat er mensen zijn die bereid zijn om status achter zich te laten en voor minder geld te gaan werken. Dat is misschien wel wat het meest bewondering oproept. Want wie wil er nou minder gaan verdienen? Misschien hebben Van Vroonhoven en Teeven genoeg verdiend om de rest van hun leven in luxe te kunnen leven, maar toch. Ze kiezen er in elk geval niet voor om nóg meer geld te gaan verzamelen.
Hun keuze geeft aan dat ze vrij zijn. Jaloersmakend vrij. Vrij van de druk van de maatschappij om vanzelfsprekend voor het werk met het meest aanzien en het hoogste salaris te kiezen. Want dat doe je toch? Anders ben je toch een dief van je eigen portemonnee? Misschien voelen mensen die zich vooral richten op (veel) geld verdienen, zich eigenlijk onzeker. Geld geeft hen de zekerheid (en daarmee geborgenheid) die ze nodig hebben. Ze hebben weinig vertrouwen in het leven, zou je kunnen zeggen.
Mensen met voldoende vertrouwen, durven erin te geloven dat het altijd wel goed komt. Ze weten dat geld daar niet zoveel mee te maken heeft. Dat vertrouwen geeft hen de vrijheid om echt te doen wat ze willen.
En zoveel vertrouwen zouden we allemaal wel willen hebben.
Heidi Jansen
