‘Wat een mooie woorden’, zeggen mensen als ze onze twaalf thema’s voor zinvol werk lezen. Iedereen lijkt te herkennen dat het in werk zou moeten gaan om, bijvoorbeeld, werken aan een inspirerend doel, werken volgens je eigen waarden en ruimte om je eigen taken in te delen. Mooie woorden inderdaad, en waarschijnlijk spreken ze zo aan omdat deze dingen steeds meer in de knel komen.
Autonomie in werk neemt verder af, taken worden steeds verder opgeknipt en je wordt geacht je eigen waarden voor je privéleven te bewaren. Is het niet van de zotte dat we anno 2019 in veel werksoorten onze taken als machines moeten uitvoeren? Op steeds meer plekken wordt de prikklok weer ingevoerd! Het Europese Hof van Justitie heeft dat afgelopen mei zelfs verplicht gesteld.
Ik merk het zelfs als zelfstandige. Door steeds meer opdrachtgevers worden we in een mal gedrukt: een rapport moet je zó aanleveren, in je agenda moeten klanten zelf afspraken kunnen plannen, op de factuur moet een kostenplaats staan.
Alles onder het mom van efficiëntie en gemak voor de klant.
Waar is de tijd dat medewerkers van de financiële administratie iedere factuur zelf even van een kostenplaats voorzagen? Zij hebben die kennis toch paraat? Nu moeten leveranciers eerst afwachten welke kostenplaats ze toegewezen krijgen om die dan te vermelden. Dat iedereen het drukker krijgt komt ook door dit soort gedoe.
Onlangs werd ik benaderd door een bedrijf dat had gezien dat iemand een training bij ons geboekt had. Of ik even een formulier wilde invullen waarmee ik de boekingen via hen liet lopen. En o ja, dat kostte maar 15% van de omzet. Wat?!!! Welkom in de platformeconomie.
We worden in systemen gedwongen en de platformeconomie is niet te stuiten. Allemaal bedrijven die een graantje meepikken met het werk van een ander. En we moeten wel meedoen, want anders komen we aan de kant te staan. Hoezo autonomie? Hoezo werken volgens je eigen waarden? Hoezo nog werken aan een inspirerend doel?
De doelen van een ander zul je bedoelen!
De mooie woorden waar wij bij Buro Waai mee werken, zijn niet bedoeld om woorden te blijven. Het zijn maníeren om te werken. Manieren die de mens als uitgangspunt nemen.
Mensen, dat zijn die lastige, irrationele, inefficiënte wezens die graag wat ruimte hebben om hun werk te doen.
Die elkaar graag helpen (al past dat niet in hun werkschema), die soms hard werken om daarna weer even te lanterfanten, die plezier willen hebben in wat ze doen. En als ze dingen buiten het boekje doen, dan kan het zomaar zijn dat een klant daar heel blij van wordt. Ging het daar niet om?
Doe nou niet of het allemaal beter wordt als we alles in systemen vatten. De boekhouding mag daardoor wel op orde zijn, maar de ziel verdwijnt uit het werk.
Heidi Jansen
