‘Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest’, zegt Jacqueline. ‘Wat een weg heb ik afgelegd hè?’
Een paar jaar geleden volgt ze, na een burn-out, een outplacementtraject. Ze vindt een leuke, creatieve baan, maar ook daar gaat het mis. Ze raakt depressief en weet echt niet meer wat ze moet.
Op een dag geeft haar man haar een ‘growkit’ voor oesterzwammen.
Het wordt de werk-liefde van haar leven.
Ze heeft inmiddels twee grote containers met klimaatbeheersing waarin de zwammen groeien. Drie dagen per week gaat ze op pad in haar tuktuk naar restaurants om daar koffiedik op te halen. Op dit koffiedik groeien de zwammen. Zo krijgt dit restafval een nieuw leven als basis voor oesterzwammen. De rest dáárvan is weer prima compost.
Haar containers staan op een terrein waar mensen via een sociale onderneming groentes kweken.
Haar ‘bedrijfskantine’ is een picknicktafel onder de appelbomen.
Ze is veel buiten, heeft contact met mensen, kan haar tijd zelf indelen, neemt haar eigen beslissingen. Alle thema’s voor zinvol werken zijn in haar werk aanwezig: autonomie, betekenis, een inspirerende doel en ze krijgt volop waardering voor wat ze doet. De weg er naartoe was niet gemakkelijk en ze heeft heel wat moeten verduren, maar nu heeft ze volop plezier in haar werk. Het bijzondere is, dat ze van tevoren nooit heeft kunnen bedenken dat dit het zou worden. Als haar man haar geen ‘growkit’ had gegeven, is het maar de vraag of ze deze weg zou zijn gaan bewandelen.
We denken vaak dat het leven een reis van A naar B zou moeten zijn: kies een doel, maak de juiste keuzes en voilà een geslaagd leven staat ons te wachten.
In het echt is ons leven meer een rommeltje.
Twee stappen vooruit, een achteruit en drie opzij. Veel leuker eigenlijk, want zo weet je nooit wat je te wachten staat. Misschien wel een oesterzwammenkwekerij.
Heidi Jansen