“En toen zei ik mijn baan op”, vertelde ze.
Ze was lang verpleegkundige geweest bij een regionaal ziekenhuis. Op een avond was er een patiënt die erg zenuwachtig was en niet kon slapen. Toen ze vroeg wat er was, vertelde de man dat hij morgen naar huis mocht, maar dat hij zijn buren moest vragen iets voor hem te regelen, aangezien hij zelf voorlopig immobiel was. Hij zag daar erg tegenop. Het ging om medicijnen die ergens gehaald moesten worden. De verpleegkundige stelde hem gerust en zei dat zij een pakketje medicijnen voor twee dagen klaar zou zetten. De oude man sliep daarna heerlijk, maar de verpleegkundige kreeg een zware berisping. Ze had dit niet mogen doen.
“Wat me er zo aan stoorde was dat mijn deskundigheid en zorgzaamheid op geen enkele manier gewaardeerd werden.” Ze voegde eraan toe dat het eigenlijk een laatste druppel was geweest. In de jaren die eraan vooraf gingen, kon ze in toenemende mate niet meer díe aandacht aan patiënten geven, die ze vanuit haar deskundigheid van belang achtte. “Het was alsof ik, en mijn collega’s trouwens ook, radertjes in een machine waren geworden, die zich vooral aan protocollen en procedures moesten houden.” “Niemand leek ons nog te zien als waardevolle medewerkers van wie de mening ertoe deed.”
Dit is een verhaal dat ik in mijn loopbaanadviespraktijk zó vaak tegenkom. Mensen die hun kennis en vakkundigheid hebben moeten inruilen voor het volgen van regels. Allemaal begrijpen ze dat het goed is dat er regels zijn, maar het feit dat ze alleen nog maar beoordeeld lijken te worden op het op de juiste manier volgen van de regels, doet pijn. Ze voelen zich niet gezien en gehoord.
Er zijn nu eenmaal situaties waarin regels niet werken en zelfs fout kunnen uitpakken. Als dan de regels vóór menselijkheid en professioneel inzicht gaan, dan komt er een punt dat mensen zeggen “tot hier en niet verder”. Dat betekent vaak het einde van een loopbaan voor juist díe professionals die we het hardst nodig hebben.
Wat terug zou moeten komen, volgens deze mensen, is vertrouwen. Vertrouwen op het oordeel en de vakkundigheid van mensen die het werk in de praktijk doen. Ze willen gezien worden voor wie ze zijn: vakkundige medewerkers met hart voor de zaak.
Heidi Jansen