Op vrijdag 2 februari nam stadsgids Arend Jan Wonink onze verjaardagsvisite mee door de stad. In twee uur vertelde hij ons op ogenschijnlijk doodgewone plekken hoe die gelinkt waren aan onze zingevingsthema’s. 

We begonnen op het Boterdiep, waar ons kantoor gevestigd is, naast poppodium Simplon. Al veertig jaar een begrip in de muziekwereld, maar voorheen een vleesconservenfabriek en later een regenkledingfabriek, daarom koppelt Arend Jan het thema Doelen aan dit gebouw.

Onderweg naar de Nieuwe Kerk staan we stil bij de Pijpstraat. Vroeger was een pijp een soort brug of waterpoort, die dus staat voor Verbondenheid (ook al zie je die niet direct).

Akerk

Eenmaal aangekomen bij de Nieuwe Kerk, verwijst Arend Jan naar het thema Waarden. Waarom? De vorm van deze kerk was uniek voor die tijd (1660). Bewoners hechtten veel waarde aan het Griekse testament, dus in tegenstelling tot bijna alle andere kerken werd deze niet gebouwd in de traditionele oost-west-oriëntatie, maar in de vorm van een Grieks kruis.

De kerk staat er inmiddels alweer bijna 400 jaar en dat gegeven laat ons stilstaan bij het feit dat mensen vroeger veel meer moesten doorstaan dan nu. De les: soms moet je Verduren, om te kunnen waarderen wat je allemaal wél hebt.

Middengasthuis

Anno 2024 zijn er nog 22 van de 33 Groningse gasthuizen in gebruik als woning. Het Middengasthuis in de Kleine Rozenstraat is er een van. Wat altijd bewaard is gebleven is de sterke gemeenschapszin die je direct voelt als je in zo’n hofje komt: Geborgenheid.

Op de Ossenmarkt staat we stil bij twee uitersten van het thema Ethiek. Enerzijds door de eigenaar van de Sichterman-villa uit te lichten (een man die het kort gezegd niet interesseerde ten koste van wat of wie hij rijk werd en bleef) en anderzijds door het monument voor doveninstituut-oprichter Guyot een ereplek te geven, het inspirerende voorbeeld van iets doen voor je medemens zonder daarvoor iets terug te verwachten.

Guyotplein

Het Van Swinderen Huys is de plek waar vroeger bepaalde Waarden werden nageleefd. Het idee van belasting is in de kern dan ook een hele mooie waarde. En laten we eerlijk zijn, het heeft ons veel moois opgeleverd.

We lopen naar de Uurwerkersgang, waar we worden geconfronteerd met het niet op waarde schatten van een architectonisch hoogstandje, simpelweg omdat we het hele verhaal niet kennen. Waardering is een zeer beïnvloedbaar thema.

Uurwerkersgang

Op naar de volgende locatie in de Turftorenstraat, waar een voormalige bierbrouwerij (met de naam Batavia, het 17e-eeuwse equivalent van wat een naam als New York nu is – hip en cool) zorgde voor het nodige Plezier.

Je werk leuk vinden is meer dan plezier hebben, bewijst het Werkmanhuis aan de Hoge der A. De commerciële drukker kwam vanuit Parijs terug naar Groningen en ervaarde daarmee veel Voldoening.

Bij de Akerk staan we stil bij het verzet in de Tweede Wereldoorlog, waar Vertrouwen een essentiële rol speelde voor onderduikers in het gewelf. Eén verkeerd woord of een naïeve handeling en het kon voorbij zijn.

Met de kou in onze vingers lopen we via de Vismarkt en het Waagplein naar de Martinitoren. Halverwege de Vismarkt staat Arend Jan stil bij het geboortehuis van de Groningse schilder Jozef Israëls, die naar Den Haag trok en wereldberoemd werd, maar ook weer terugkwam en hier begraven ligt. Over Autonomie en Verbondenheid gesproken.

De ronde is bijna klaar als we stoppen op het Waagplein, waar het prachtige beeld van de Italiaanse Roberto Barni staat. Het is een man die fluit speelt en vooruit loopt, maar achteruit kijkt. Het staat voor bezinning, voor stilstaan bij de Betekenis van wat je doet in je leven.

Waagplein

Nog een keer worden we herinnerd aan hoe belangrijk individuele en gezamenlijke Waarden zijn. Bij het beeld van Joris en de draak naast de Martinitoren wordt dat pijnlijk duidelijk. Joris staat voor liefde en het goede, die met zijn zwaard, dat staat voor rechtvaardigheid, vrijheid en vrede, de draak van het nazisme wist te verslaan. 

Verderop, op het Martinikerkhof, staat een puntig monument dat precies in het midden staat van waar vroeger de negen stadspoorten van Groningen stonden. Ze zijn er allemaal niet meer. Maar dit tiende teken staat symbool voor de Verbondenheid die er nog steeds is.

We eindigen in de Prinsentuin, waar de mooiste zonnewijzer van Nederland ons leert: De vergane tijd is niets, de toekomende onzeker, de huidige wankel. Zorg dat je die van jou niet verspilt. In gouden letters zien we waar zingeving eigenlijk over gaat: verspil je tijd niet.